Leerkracht van groep 7, Pabo-student en moeder van twee pubers… Lara Pálfi houdt heel wat ballen in de lucht. Overigens met plezier, want het basisonderwijs vindt ze echt fantastisch. “Je betrokkenheid bij de kinderen. Dat je ze ziet groeien. Dat ze de stof gaan begrijpen. Die verwondering!” Wel even iets anders dan haar laatste baan bij een reclamebureau. Lara heeft zichzelf opnieuw uitgevonden.
Als we Lara ontmoeten gaat de school net uit. Maar liefst vijfenzeventig kinderen verlaten de klas. Lara moet lachen als ze mijn verbaasde gezicht ziet: “Die zijn niet allemaal van mij hoor. We werken hier in units. Mijn groep 7 zit samen in een unit met groep 8. Dat werkt echt heel goed. Er is heel veel sociale cohesie tussen mijn collega’s en uiteraard tussen ons en de kinderen.” Lara houdt duidelijk van haar werk; het enthousiasme spat ervan af. Op RKBS Hendrik Boogaard in Hellevoetsluis zit ze ook echt op haar plek; ze kan zich helemaal vinden in de visie van de school.
De Hendrik Boogaardschool is een school waar samenwerking centraal staat. “Wij als leerkrachten zijn op onze units samen verantwoordelijk voor het onderwijs en de zorg voor onze leerlingen,” legt Lara uit. “Onze school zit in kindcentrum (KC) De Samenstroom, samen met de 1e Openbare Montessorischool, SBO De Windroos, kinderopvang de Kinderkoepel en Citykids medische kindzorg. In het gebouw is een centraal hart waar iedereen samenkomt. Ook is er een gymzaal. Dat zorgt voor verbinding. We zoeken als unit en school proactief contact met partners in en om het kindcentrum zodat we op elkaar aansluiten en de kinderen nog meer kansen kunnen bieden, een mooi voorbeeld hiervan is het gezamenlijke kunstproject.”
“Waarom word jij eigenlijk geen leerkracht?”
Je zou het niet zeggen, maar Lara is echt al vijfenvijftig. Toch komt ze net kijken; Lara is zij-instromer. Op maandag en dinsdag staat ze voor de klas, de donderdag is voor Pabo Thomas More en de rest van de week is ze hardwerkend student en moeder van twee pubers. Zwaar? “Soms wel, al die portfolio’s en lesvoorbereidingen, dat is wel eens een worsteling. Studeren kost veel tijd, maar het brengt heel veel. En dat leren vind ik zo fantastisch.”
Lara werkte heel lang in de reclamewereld, maar stopte met werken toen ze op haar veertigste moeder werd. “Mijn zoon Pieter (15) en dochter Aloyzia (12) gingen naar De Tiende Penning in Vierpolders. Daar stond ik al snel bekend als de moeder die thuis was: dan word je voor alles gevraagd. Ik was bibliotheekmoeder, steunjuf… dagelijks was ik op school. Directeur Marzena van der Toorn vroeg me toen: ‘Waarom word jij eigenlijk geen leerkracht?’ Het duurde even voor het kwartje viel, maar een half jaar later solliciteerde ik bij Onderwijsgroep EduMare voor een zij-instroomtraject. En nu zit ik hier.” Lara begint te stralen.
Goede steun en begeleiding
Het kwam Lara echter niet aanwaaien. Ze begon haar studie vlak voor corona uitbrak en gooide in die hectische tijd bijna de handdoek in de ring, maar met steun van collega’s en goede bovenschoolse begeleiding switchte ze van Pabo en sindsdien gaat het crescendo. “In augustus ben ik klaar. Volgend jaar ga ik drie dagen werken, maar misschien uiteindelijk wel vier. Het lijkt me zo leuk om echt een eigen groep te hebben.”
Lara ervaart het team van de Hendrik Boogaard als een warm bad. “Echt iedereen staat voor je klaar en als beginnend leerkracht krijg je zoveel steun.” Heel veel leerde ze van Twan van der Vliet, haar eerste mentor. “Hij is een stuk jonger dan ik. Sterker nog, hij had mijn zoon kunnen zijn, maar dat leeftijdsverschil heeft ons nooit in de weg gezeten.” Ook bovenschools kreeg Lara veel steun. Van Suzanne Groeneveld bijvoorbeeld, die haar begeleidde met beeldcoaching. “Dan film je jezelf tijdens het lesgeven: heel leerzaam, maar ook best eng. Suzanne is zo positief; ze heeft me echt gemotiveerd om door te zetten. Haar steun was en is voor mij onmisbaar en loopt al jaren.” Die bovenschoolse begeleiding loopt ook nog door als Lara straks afgestudeerd is. Voor startende leerkrachten is dat heel belangrijk.
Politiek vluchteling
Lara ziet zichzelf een beetje als de ‘geschiedenisjuf’. Wereldoriëntatie en maatschappijleer zijn haar favoriete vakken. Ze wil kinderen kritisch leren denken, goed naar alle kanten laten kijken, maar wel zo objectief mogelijk. “Gisteren vroeg een jongetje: ‘Juf, iedereen komt hier maar binnen, Nederland is toch vol? Moeten we daar niet mee stoppen?’ Ik zei toen: ‘Dat vraag je precies aan de verkeerde.’ Daarna vertelde ik hoe mijn vader in 1956 uit Hongarije is gevlucht. Ik legde uit wat politieke vluchtelingen waren. De kinderen luisterden ademloos toe. Verder heb ik mijn mening niet opgedrongen hoor, maar ik vind het wel goed om alle kanten te belichten: de conclusies mogen de kinderen vervolgens zelf trekken.” Om die reden is ze ook blij met alle aandacht voor tachtig jaar bevrijding op de scholen van EduMare. Zeker in deze roerige tijden. Lara probeert altijd nuances aan te brengen.
Eerlijke feedback
“Weet je,” gaat Lara verder, “als juf maak je zulke mooie dingen mee. Laatst nodigde ik de kinderen uit om samen met mij een pedagogisch gesprek te doen – een moeilijk woord, maar dan hebben ze dat ook meteen geleerd. Ik vroeg ze hoe ze tegen school aankeken en wat voor tips ze voor mij hadden. Een jongen uit mijn klas zei toen dat ik echt hartstikke lief was – hoewel soms een beetje streng – maar dat hij het fijn zou vinden als ik kinderen die boos in de klas zitten, wat vaker vraag wat er met ze is. Die zeggen dan eerst niks, meende hij, maar later vertellen ze dan wat er aan de hand is. Dat ging natuurlijk over hemzelf.” Lara moet weer lachen: “Dat vond ik zo eerlijk!”
Ook werken op één van de scholen van EduMare? Ontdek alle mogelijkheden op onze Werkenbij-EduMarevpr-site: werkenbij.edumarevpr.nl/
